گردهمایی مدرسه کسبوکار تکاپو؛ مدیران کارآمد کلید اقتصاد پر‌رونق
تهران، 26 مهرماه 1400؛ جشن فارغ التحصیلی اولین مدیران از مدرسه کسبوکار تکاپو، رویدادی که در یک شامگاه پاییزی در فضای باز هتل همای تهران اتفاق افتاد و در آن 150 نفر از فعالان صنعت از اولین دوره‌های مدرسه کسبوکار فارغ‌التحصیل شدند. مدرسه‌ای که به همکاری دانشگاه امیرکبیر و اتاق بازرگانی تهران تأسیس شد تا جای خالی مهارت‌آموزی را در آموزش ایران برای داشتن مدیرانی کارآمد پر کند. مدیرانی که می‌توانند توسعه اقتصادی کشور را رقم زنند.
مدرسه‌ای برای کسب دانش و مهارت
به گفته محمود‌کریمی مؤسس اولین کارخانه نوآوری و عضو هیئت‌مدیره شرکت فناب که سخنرانی او آغازگر این گردهمایی بود، گرچه تمامی مدیران تمایل دارند گذشته از قوانین، مصوبات و پیش‌زمینه‌های فکری همچون کره‌ای غلطان در فعالیت‌های اقتصادی کشور در تکاپو باشند، محدودیت‌ها و چارچوب‌ها مانع از حرکت موثر بسیاری از آنها در این عرصه شده‌است و برای برون‌رفت از این محدودیت‌ها در درجه اول نیاز به اراده و سپس دانش و مهارت وجود دارد. نیازی که محمد‌تقی‌بانکی موسس مدرسه کسبوکار تکاپو با همکاری اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران با تأسیس مدرسه کسبوکار تکاپو به آن پاسخ داده‌است. به گفته وی پس از بیش از چهل سال چنین مدرسه‌ای می‌تواند مانند دانشکده مدیریت که در دهه چهل و در دوران رونق اقتصادی ایران صدها مدیر کارآمد را تربیت نمود، امروز برای مدیران کشور امکان مهارت‌آموزی ایجاد نماید.
عدم به‌کارگیری مدبران موفق دلیل عقب‌افتادی اقتصادی
در ادامه این گردهمایی مسعود‌خوانساری، رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران با اشاره به پتانسیل‌های بسیار کشور برای رشد و توسعه اقتصادی مانند زیر‌ساخت‌ها، منابع طبیعی، موقعیت جغرافیایی و نیروی انسانی، عدم به‌کارگیری مدیران کارآمد را دلیل اصلی عقب‌افتادگی اقتصادی کشور دانست و تأسیس مدرسه کسبوکار تکاپو را اقدامی موثر در پرورش مدیران کارآمد و موفق عنوان کرد.
دانشگاه‌های ایران هنوز نسل اول و دوم دانشگاه‌ها هستند
سید احمد معتمدی رییس پیشین دانشگاه امیرکبیر و سید حسن قدسی پور رییس کنونی دانشگاه نیز با اشاره به اینکه دانشگاه‌های ایران فاصله زیادی با دانشگاه‌های نسل سوم و چهارم دنیا دارند، مدارسی چون مدرسه کسبوکار تکاپو را مراکزی برای جبران این فاصله دانستند که می توانند به فارغ التحصیلان، مدیران و دانشجویان، مهارت‌های کسب و کار بیاموزند. معتمدی تاکید کرد که کسب این مهارت‌ها با آموزش کلاسیک به‌دست نمی‌آید.
علی زواشکیانی معاون علمی مدرسه تکاپو نیز با تشریح ساختار مدرسه، اتاق‌های فکر تشکیل شده در مدرسه را کانون شکل‌گیری دوره‌ها، پروژه‌ها و پژوهش‌های مدرسه دانست و توضیح داد که در این اتاق‌ها، فعالان داخلی و خارجی در خصوص مسائل روز کشور به بحث و گفتگو می‌نشینند. به گقته ندا صالحی‌راد مدیر اجرایی مدرسه، خروجی این اتاق‌های فکر، دوره‌هایی تخصصی چون مدیریت عالی کسبوکار های صنعت سلامت، دوره پیشرفته مدیریت صادرات، دوره کسبوکارهای خانوادگی، و رویداداهایی چون صادرات فناوری و جهانی سازی کسبوکارهای فناور، آشنایی با استارتاپ‌ها، کسبوکارهای نوین و نحوه سرمایه‌گذاری در آنها و کنفرانس انقلاب صنعتی چهارم بوده است.
کسب‌و‌کارها هم‌پای دولت در حل معضلات کشور
پنل گفتگوی “بازاندیشی نقش کسب‌و‌کارها در جامعه” حسن ختام برنامه پیش از دعوت میهمانان به صرف شام بود که با حضور فعالان برجسته کشور؛ علی‌نقی مشایخی، پدرام سلطانی، محمدرضا انصاری و علی‌رضا کلاهی به میزبانی علی زواشکیانی برگزار شد.
در بخشی از این پنل گفتگو محمدرضا انصاری با اشاره به توسعه‌انسانی پایدار، توجه به نیروی انسانی در محیط کار و مراقبت از افراد و صرف بخشی از درآمد برای رفع مشکلات آنها را از وظایف مدیران شرکت‌ها و کلید ایجاد احساس مشترک در سازمان دانست. پدرام سلطانی نیز سه ضلع اصلی برای حل معضلات جهانی و آسیب‌های بشریت را دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی عنوان کرد و آن را بخشی از مسئولیت مشترک جهانی دانست. به گفته وی برای آنکه بنگاهی بتواند پایداری داشته باشد و کسبوکار خود را ادامه دهد نمی‌تواند تنها بر دغدغه‌های خود تمرکز و آنها را مدیریت کند و تنها به دنبال افزایش سود خود باشد، بلکه برای رسیدن به اهداف و چشم اندازها و ادامه فعالیت، بنگاه‌ها باید هم‌پای دولت‌ها در قبال مسایل کلان مسئولیت‌پذیر باشند همانند کشورهای پیشرفته که بسیاری از وظایف را بنگاه‌های خصوصی و جامعه معدنی بر عهده دارند و حق و نقش خود را از حاکمیت طلب می کنند و اینگونه است که ارزش آفرینی برای تمامی ذینفعان اتفاق می‌افتد.
گردهمایی مدرسه کسبوکار تکاپو با سخنانی از علی‌نقی مشایخی، موسس دانشکده مدیریت دانشگاه شریف پایان یافت. او مدیران را تشویق به تلاش و تغییر نمود و خاطر‌نشان ساخت که گرچه بسیاری گفتند که نمی‌شود و نمی‌توانیم اما شد و توانستیم، تغییر و موفقیت بدون امید و تلاش تک تک افراد اتفاق نخواهد افتاد.
