کنفرانس برند سبز؛ تشویق صنعت به حفاظت از محیط زیست
کنفرانس برند سبز با همکاری شرکت برند سبز و شرکت بین‌المللی نشان تجارت در 15 اسفند ماه 1401 در شرایطی برگزار شد که جهان بیش از پیش به سمت تولید محصولات سبز و تغییر فرایندهای تولید برای حداقل کردن آسیب‌های زیست‌محیطی پیش می‌رود.
کنفرانس برند سبز و چنین کنفرانس‌هایی باید بیش از پیش چه از سمت بخش دولتی و چه خصوصی حمایت شوند زیرا در شرایطی که دنیا بیش از پیش فعالیت‌های اقتصادی خود را به سمت به حداقل رساندن آثار زیست‌محیطی می‌برد، اگر کشور ما در این سمت و سو حرکت نکند، به زودی در عرصه اقتصادی به کشوری تک و تنها و به دور ماده از این قافله بدل خواهد شد و آلودگی های زیست محیطی و کمبود منابع گریبان صنعت را خواهد گرفت.
مغفول ماندن گواهینامه‌های زیست‌محیطی در صنعت برق کشور
پس از خوشامدگویی و معرفی کنفرانس برند سبز و بیان خلاصه‌ای از دستاوردها و اقدامات برند سبز، دکتر محمد قنبری، دبیر کل کنفرانس برند سبز، از دکتر سعید نظری کودهی از پژوهشگاه نیرو دعوت نمود تا در خصوص گواهینامه‌های EDP در صنعت برق توضیحاتی را در این کنفرانس ارائه نماید. وی با اشاره به اینکه برندهای مطرح حوزه الکترونیک در دنیا همگی دارای گواهینامه EDP هستند، خاطر نشان ساخت: اتحادیه اروپا سال‌ها است که برای حفاظت از محیط زیست قوانینی وضع نموده و گواهینامه‌هایی ارائه می‌دهد. شرکت‌هایی مانند ABB، ALSTON، HITACHI ENERGY، MITSUBISHI ELECTRIC و SIEMENS همگی دارای این گواهینامه هستند. کشورهای حوزه خلیج فارس نیز بعضاً از استاندارد International green mark (GORD) تبعیت می‌کنند.
وی سپس تصویب قوانین به‌وسیله دولت‌ها را از الزامات جریان‌سازی در این حوزه دانست و اضافه کرد: علاوه بر نقش دولت‌ها، سه بازیگر اصلی در این حوزه وجود دارد؛ یکی شرکت‌ها هستند که باید در راستای استراتژی‌های زیست‌محیطی حرکت کنند، دیگری مشتریان هستند که با توجه به الزامات خود سراغ محصولاتی بروند که کم‌ترین اثرات مخرب زیست‌محیطی را ایجاد می‌کنند و در نهایت تیم‌های فروش هستند که باید تفاوت میان محصولات و خدمات را به‌گونه‌ای به مشتری نشان دهند که به خرید ترغیب شود.
نظری در ادامه با اشاره به اینکه در ایران شرکتی برای اخذ چنین گواهینامه‌ای اقدام نکرده و نهادی نیز برای صدور و تأیید آن وجود ندارد، یکی از مشکلات در این حوزه را کمبود اطلاعات و داده دانست و افزود: اطلاعات در ایران گاه حالت امنیتی و محرمانه پیدا می‌کند و لزوم حرکت در مسیر سبز دسترسی به اطلاعاتی چون داده‌های خطوط توزیع برق است. مشکل دیگر، عدم وجود قوانینی است تا بتواند الزام ایجاد کند.
او تشویق‌های مالیاتی و صادراتی را از دیگر اقدامات مثبت دولت در این حوزه خواند و اظهار داشت: اگر قوانین و اقدامات تشویقی وجود نداشته باشد، شرکت‌ها دلیل و انگیزه ای برای هزینه کردن در این حوزه نخواهند داشت.
نظری در انتهای سخن خود تأکید کرد: در حالی‌که همه کشورها در دنیا برای کاهش انتشار کربن برنامه دارند، اگر ما برنامه‌ریزی نکنیم به زودی در حوزه اقتصادی تبدیل به کشوری تنها و جداافتاده خواهیم شد.
ورزش توانایی تغییر جهان را دارد
در ادامه کنفرانس برند سبز، دکتر مهرافزا منوچهری، رییس کمیسیون ورزش و محیط زیست کمیته ملی ورزش، ورزش سبز را این‌گونه معرفی کرد: ورزش سبز در محیط زیست ایجاد آلودگی کمتری می‌کند، مصرف منابع و انرژی در آن بهینه است، به طبیعت احترام می‌گذارد و فرهنگ پایداری را گسترش می‌دهد.
وی سپس خاطر‌نشان ساخت: گرچه ورزش نسبت به فعالیت‌های صنعتی دیگر، کم‌تر به محیط زیست آسیب می‌رساند، اما در هر حال تأثیراتی دارد که نباید از آن‌ها غافل بود.
منوچهری با تأکید بر ارتباط دوسویه ورزش با محیط زیست افزود: ورزش فضایی مشترک برای فعالیت مثبت تعداد زیادی از افراد در کنار یکدیگر ایجاد می‌کند که با روح عدالت و احترام پیوند دارد. اما جمع شدن چندین میلیونی افراد در کنار هم در یک فضا فشار موقت اما زیادی بر آن اکوسیستم وارد می‌کند و مخاطراتی برای محیط زیست و ورزشکاران به دنبال دارد. مانند آلودگی آب (بیماری‌های ویروسی، باکتریایی و انگلی)، آلودگی هوا (تولید مونوکسید کربن، ازن، اکسیدهای گوگرد، اکسیدهای ازت و ذرات معلق)، آلودگی نوری و صوتی و تولید پسماند. برای کاهش این مخاطرات باید اقداماتی صورت گیرد.
رییس کمیسیون ورزش و محیط زیست سپس به سازمان‌هایی اشاره کرد که با کمیته بین‌المللی المپیک برای کاهش اثرات زیست‌محیطی ورزش همکاری می‌کنند مانند UNOSDP (دفتر سازمان ملل درباره ورزش برای توسعه و صلح)، سازمان بهداشت جهانی، یونیسف، UNEP (برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل) و غیره.
پایداری یک سرمایه‌گذاری است نه هزینه
او پایداری را نه یک هزینه بلکه یک سرمایه‌گذرای خواند و توضیح داد: زمین‌های تنیس خاکی را در نظر بگیرید، برای آب‌دهی و مرتب کردن آن‌ها چقدر آب، انرژی و نیروی انسانی هزینه می‌شود؟ حال اگز آن‌ها را به نوع سینتتیک تغییر دهیم، گرچه خرید اولیه این زمین‌ها هزینه بالاتری دارد، هزینه نگهداری کمتری را تحمیل می‌کند و عملاً در طی یک سال این هزینه خرید جبران می‌شود.
منوچهری در ادامه در خصوص میزان ایجاد آلودگی حاصل از ورزش گفت: سه نوع فعالیت‌های ورزشی داریم با درجات متفاوت آسیب زیست‌محیطی؛ یک دسته فعالیت‌هایی هستند که در فضاهای انسان ساخت (باز یا بسته) مثل استادیوم‌ها، زمین‌ها، سالن‌ها و استخرها انجام می‌شوند که مشکلات زیست‌محیطی کمی در صورت مدیریت خوب ایجاد می‌کنند. اما ورزش‌هایی چون دوچرخه‌سواری، کوهنوردی و سوارکاری به دلیل ازدحام جمعیت و رفتارهای غیردوستانه با محیط زیست، تأثیر مخرب بیشتری دارند و از تمام این فعالیت‌ها بیشتر، پیست‌های اسکی، سورتمه سواری، مسابقات رالی و آفروید به محیط زیست آسیب می‌زنند زیرا باعث تغییر مسیر آب، فرسایش خاک، آلودگی صوتی، صدمه به زیست‌‌گاه‌های طبیعی و جداسازی آن‌ها می‌شوند و علاوه بر آن آب، خاک و هوا را نیز آلوده می‌کنند.
اقدامات پیش‌گیرانه و اصلاحی در حوزه ورزش و محیط‌زیست
وی سپس درباره راه‌کارهای کاهش این اثرات افزود: ابتدا باید زمان و مکان مناسب برای هر فعالیت ورزشی با الویت قراردادن حفظ محیط زیست انتخاب شود. بدین منظور باید مدیریت شهری و زیرساخت‌ها با فعالیت‌های ورزشی دوست‌دار محیط زیست هم‌گام باشد، فرهنگ و رشد اجتماعی هم باید در راستای توسعه پایدار باشد. سپس باید اصول حفاظت محیط زیست را در فعالیت‌های ورزشی رعایت نمود که شامل اقدامات پیش‌گیرانه و اقدامات اصلاحی است.
منوچهری درباره اقدامات پیش‌گیرانه در حوزه ورزش توضیح داد: این اقدامات شامل اجتناب، جایگزینی و کاهش استفاده مجدد است. یعنی باید از مکان‌های نامناسب برای فعالیت‌های ورزشی اجتناب نمود و آن‌ها را با فضاهای بهتر جایگزین کرد و با استفاده از انرژی‌های سبز چون انرژی خورشیدی و بازیافت استفاده مجدد را کاهش داد. مثلا از مواد بازیافتی برای مدال‌ها و جام‌های ورزشی استفاده نمود یا آب مصرفی را بازیافت کرد. در خصوص اقدامات اصلاحی، استفاده از فضاهای مرده یا اختصاص زمین‌هایی برای کاشت درخت می‌تواند آسیب زیست‌محیطی ورزش را جبران نماید. به‌عنوان مثال در المپیک سیدنی مکانی برای ورزشگاه انتخاب شد که قبلاً کشتارگاه بود. در آن صدها درخت کاشتند و آن را تبدیل به فضایی مفید کردند یا در آفریقا کمیته بین‌المللی المپیک شروع به کاشت درخت در 2500 هکتار در آفریقا کرد. به این طریق ردپای کربن حاصل از فعالیت و انتقال ورزشکاران جبران می‌شود و جالب است بدانید خیلی اوقات این فعالیت‌های جبرانی بسیار دورتر از مکان‌های مسابقات انجام شده و می‌شود
وی سپس با اشاره به کودکان، نوجوانان و جوانان، ورزشکاران شاخص نام‌آور، آموزگاران مدارس، دبیران ورزش و مادران (زنان خانه دار) به‌عنوان افراد هدف اضافه کرد: بیشتر فعالیت‌هایی که انجام می‌شود بیشتر جنبه آموزشی و ترویجی دارد، اما برای اقدامات اجرایی بیشتر نیاز به قانون گذاری وجود دارد.
رییس کمیسیون ورزش و محیط زیست کمیته ملی ورزش با جمله‌ای از نلسون ماندلا سخن خود را در اولین کنفرانس برند سبز پایان داد: “ورزش قدرت تغییر جهان را دارد”
در انتهای کنفرانس برند سبز از برندهای سبز و حامی محیط زیست تقدیر به عمل آمده و به آن‌ها تقدیرنامه اعطا شد.
میکروسکوپ را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
